Droombestemming: Galápagos

De afgelopen 10 dagen op de Galápagos waren écht Waan-Zinnig - het wordt wel heel erg lastig om het in 5 foto's en een verhaaltje te beschrijven, dus we hebben er een kort filmpje (1 minuutje) bij gemaakt (geluid aanzetten!).

Direct na aankomst zijn we met 10 medepassagiers ingescheept op de "King of the Sea"; een bootje uit de jaren '60 wat recent een goede opfrisbeurt had gekregen. Alhoewel de kamer van formaat postzegel was hebben we er niet minder om genoten. Iedere dag hadden we 3 tot 4 excursies om al het wildlife wat de Galápagos rijk is te bezoeken, te beginnen bij een van de meest bekende: de reuzenschildpad.

Het is ongelooflijk hoe dicht je bij alle dieren kan komen, al blijft er een twee-meter-afstandsregel van kracht, die niet heel erg goed wordt nageleefd. Zonder angst voor natuurlijke vijanden zijn bijna alle dieren enorm goed benaderbaar. Bij een schildpad valt dat goed voor te stellen - zo langzaam als hij is, is er van wegrennen geen sprake.
Bijzonderder zijn de zeeleeuwen. Op praktisch elk strand kom je ze tegen, luierend in de zon om weer krachten op te doen om te gaan vissen, jongen zogend aan een van de vier tepels van mama, alles temidden van een kakafonie aan blaatgeluiden van de hele kolonie zodat je je met je ogen dicht tussen de schapen waant. En dan kun je er ook nog letterlijk zó tussen gaan liggen. Wauw.

Van het strand loop je vaak tussen de zwarte rotsen door, waar je over de marine-leguanen heen struikelt. Hij kan zwemmen maar ligt het liefst met allemaal leguanenvriendjes op en over elkaar terwijl ze om de 2 minuten het zout uit hun neus snuiten. Verder landinwaarts kom je nog andere soorten tegen, het zijn prachtige dieren met schitterende klauwen en geschubte huid die graag een stuk cactusblad eten (na de naalden er af te hebben gekrabt natuurlijk).

Verder verbazen we ons om de vogels: albatrossen met een spanwijdte van drie meter, frigate birds die een vuurrode bef als een ballon kunnen opblazen, de finches waar Darwin mede zijn evolutietheorie op heeft gebaseerd en onze favoriet: de blue footed boobie (Eva Jinek's: 'boobies - ik zie je bóóóórsten!' blijven door het hoofd spoken - must see op youtube mocht je het niet kennen...), een guitige vogel met blauwe voeten die op land als Donald Duck waggelt en op zee als een pijl het water in schiet en volledig onder water gaat om te vissen.

En onder water was het voor ons wel het meest verrassend. Elke dag mogen we een keer of twee volledig in wetsuit met snorkel en masker het water in om het open water aquarium wat de Galápagos rijk is te ontdekken. We zien eindeloos veel tropische vissen, zwemmen tussen ruim 60 white-tip sharks heen, zien de hamerhaai (!), bestuderen een uur lang zonder de twee-meter-afstandsregel in acht te houden 6 reuze zeeschildpadden van alle mogelijke kanten terwijl we (weer) aan Finding Nemo denken (Hey dude!) en maken acrobatische toeren met talloze zeeleeuwtjes die zo dichtbij komen dat de snorharen je masker aanraken totdat we spierpijn hebben van het zwemmen.

De laatste 2 dagen doen we nog excursies vanaf het vasteland en kijken we terug op een droombestemming. Woorden schieten nog steeds te kort nu we net zijn aangekomen in Puerto López aan de kust - hier gaan we walvissen kijken!